Περιπλανήσεις / Passeggiatte
Η σειρά “Περιπλανήσεις” είναι μια σειρά φωτογραφιών – χαρτογράφηση των δρόμων της Ιταλίας. Μια ενότητα που χρειάστηκε περίπου 1 χρόνο για να ολοκληρωθεί και περιέχει εικόνες από πολλές πόλεις της Ιταλίας από το βόρειο διαμέρισμα Βένετο, μέχρι και το κεντρικό/ νότιο διαμέρισμα του Λάτιο. Η κάθε πόλη έχει μια εντελώς δική της ταυτότητα, ένα δικό της ρυθμό και χαρακτήρα που αλλάζει ανάλογα με το πού βρίσκεσαι. Η ζωή, η καθημερινότητα της πόλης, ο κάθε άνθρωπος, σε συνδυασμό με την αρχιτεκτονική που τον περιβάλλει, συνεργάζονται και δημιουργούν μικρά κομμάτια παζλ τα οποία, ιδωμένα όλα μαζί χτίζουν ενός είδους πορτραίτο ολόκληρης της Ιταλίας ή τουλάχιστον της εικόνας της Ιταλίας που εγώ αντίκρισα και γνώρισα.
Η σειρά αυτή έχει σαν θέμα τη σχέση του αστικού τοπίου με τον άνθρωπο και την σχέση της πόλης με τον εαυτό της. Τον τρόπο που ο άνθρωπος ενσωματώνεται στο αρχιτεκτονικό τοπίο με ό,τι χαρακτηριστικά φέρει αυτό και γίνεται κομμάτι του, σχεδόν αναπόσπαστο. Οι "περιπλανήσεις" είναι μία σειρά που ξεκίνησε από την δική μου ανάγκη να αποτυπώσω το μεγαλείο της αρχιτεκτονικής των πόλεων της Ιταλίας, το πόσο "μεγάλη" είναι η πόλη σαν αρχιτεκτονικό σύμπλεγμα σε σχέση με το πόσο μικρός είναι άνθρωπος μέσα σε αυτήν - αλλά ταυτόχρονα τη αλληλένδετη σχέση τους. Ακόμα ένα ζητούμενο αποτελεί η δική μου θέση και μέγεθος σε αυτή τη συνθήκη σαν άτομο και σαν φωτογράφος που υπάρχει σε αυτά τα μέρη. Η αρχιτεκτονική της Ιταλίας χαρακτηρίζεται στις περισσότερες περιπτώσεις από κτίρια μεγάλα ηλικιακά, επιβλητικά και περίτεχνα. Καθ'όλη τη διάρκεια των φωτογραφήσεων, μου ήταν αδύνατον να σταματήσω να νιώθω τη διαφορά στην κλίμακα, με όλους τους συμβολισμούς που περιέχει αυτό, ανάμεσα σε μένα και τις πόλεις που με περιέβαλλαν. Την παροδικότητα και αστάθεια μου, μπροστά στη μονιμότητα του τοπίου.
Η αρχιτεκτονική, τα κτίρια των πόλεων, είναι δημιούργημα του ανθρώπου, με αρχικό σκοπό τους να υπηρετούν τις ανάγκες του και να λειτουργούν σαν σημεία αναφοράς του. Συνεπώς, μέσα σε κάθε κτίριο, σε κάθε αρχιτεκτονικό τοπίο, υπάρχει ο άνθρωπος σε συνεχή αλληλεπίδραση με αυτό. Ως δημιουργός, ως επισκέπτης και ως περαστικός. Σε κάθε τοπίο υπάρχει αυτή η τριαδικότητα. Η πόλη, μαζί με την αρχιτεκτονική της θα μπορούσε να παραλληλιστεί με ζωντανό οργανισμό, άρα και η περιπλάνηση μέσα στην πόλη μπορεί να παρομοιαστεί με την διαδικασία γνωριμίας μεταξύ ανθρώπων. Η διαδικασία αυτή, γνωριμίας και ένταξης, στην δική μας περίπτωση ήταν μια διαδικασία που εμπεριείχε σε μεγάλο βαθμό την μοναχικότητα και την σύγκριση του αστικού τοπίου με τον φωτογράφο που το παρατηρεί - κάτι που φαίνεται στις ίδιες τις εικόνες. Τη σύγκρισή μου, με το μεγαλείο και το μέγεθος της πόλης, αλλά και γενικότερα του ανθρώπου με τα έργα που δημιουργει και εν τέλει τις πόλεις μέσα στις οποίες ζει. Η περιπλάνηση, σαν ενός είδους άναρχη γνωριμία με το ξένο, και ένα μονιμο ταξίδι αυτοκριτικής με μόνο σύντροφο την πόλη και την αρχιτεκτονική της.Αυτή η σειρά είναι το αποτέλεσμα στην προσπάθεια μου να τεκμηριώσω αυτή την παροδική και εφήμερη συνύπαρξη μου με το αστικό τοπίο των πόλεων της Ιταλίας, και ένα γενικότερο σχόλιο γύρω από τον άνθρωπο και την αρχιτεκτονική και την συνύπαρξη τους.
